به نقل از «آفتاب»

پیشگیری از ابتلا به دیابت و چاقی با نور خورشید

تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۰۰۵۷۸

آفتاب‌‌نیوز :

دانشمندان دریافتند که اشعه ماوراءبنفش نور خورشید بر جلوگیری از ابتلا به دیابت و چاقی موثر است. این اشعه روند افزایش وزن را کُند می‌کند و بر کاهش علائم بیماری دیابت تاثیرگذار است.

مطالعات و پژوهش‌های جدیدی که توسط دانشمندان استرالیایی انجام گرفته نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض نور خورشید در جلوگیری از ابتلا به دیابت و چاقی تاثیرگذار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبق یافته‌های این مطالعه، اشعه ماوراءبنفش (UV) روند افزایش وزن را کُند کرده و علائم دیابت از قبیل سطح گلوکز و مقاومت به انسولین را در بدن انسان کاهش می‌دهد.

محققان با انجام آزمایش بر روی موش‌ها دریافتند که از فواید اشعه ماوراءبنفش، جذب اکسید نیتریک است که از نور خورشید آزاد می‌شود. در این آزمایش‌ها موش‌ها در هر هفته سه مرتبه در معرض اشعه ماوراءبنفش قرار گرفتند که به نظر می‌رسد این مدت قرار گرفتن در معرض نور خورشید در حد متوسط بوده، با این حال فواید آن در موش‌ها نمایان شده بود.

«پرو هارت»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «فواید و مزایای قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید در برابر ابتلا به بیماری‌های ناشی از آن، بسیار زیاد است. در کل می‌توان گفت ابتلا به عارضه پوستی ملانوما (نوعی سرطان پوست) که در اثر تابش طولانی مدت نور آفتاب ایجاد می‌شود، بسیار نادر و کمیاب است.»

همچنین این تحقیقات نشان می‌دهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید می‌تواند راه حل مناسب و آسانی برای کاهش روند چاقی، بهبود سوخت و ساز و متابولیک ضعیف و در نهایت کاهش دیابت باشد.

به گفته محققان، مکمل‌های ویتامین D و سایر مکمل‌های داروئی نمی‌توانند جایگزین مناسبی در برابر نور خورشید طبیعی باشند و اثرات آن را جبران نمی‌کنند.

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که قرار گرفتن منظم در معرض نور آفتاب همراه با ورزش و رژیم غذایی سالم، می‌تواند در جلوگیری از پیشرفت چاقی در کودکان موثر باشد.

منبع: خبرگزاری مهر

منبع: آفتاب

کلیدواژه: دیابت چاقی معرض نور خورشید اشعه ماوراءبنفش قرار گرفتن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۰۰۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است. 

دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.

به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.

به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند. 

به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.

یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.

در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.

انتهای پیام/